25 urte Bera Beraren zerbitzura, klubeko jokalari, entrenatzaile, zuzendari eta idazkari gisa.
Konta iezaguzu, nor da Lalo?
58 urte ditut, madrildarra naiz, baina Burgosen bizi izan naiz eta, azken 30 urteetan, Donostian. Errugbia eta inguruko guztia maite dut. Duela gutxi, Martak eta Anak, emazteak eta alabak, jertse bat oparitu zidaten, besteak beste, honako hau jartzen zuena: "Nire denbora librean egiten ditudan gauzak: errugbian jolastea, errugbiko bideoak ikustea, Interneten errugbiko gauzak bilatzea, errugbiaz hitz egitea, errugbian pentsatzea, errugbiarekin amets egitea" hori eta beste gauza batzuk, hala nola paseatzea, musika irakurtzea eta entzutea eta, nola ez, lagunekin garagardoa edatea. Martak dio errugbiko sektakoa naizela eta arrazoi duela, baloi obalatuaren jabe garela.
Zenbat daramazu errugbian?
16 urterekin hasi nintzen jokatzen, Burgosko Diego Porcelos Institutuan, kuadrillako lagunekin. Seniorrera pasatzean, aparejadoreen taldean sartu ginen, non Lehen Nazionalean errugbi nazionaleko klub garrantzitsuenetako baten aurka jokatu genuen: Lourdes (gaur egun VRAC), Canoe, Ciencias, El Salvador, oliopikoa, urte batzuk geroago, Espainiako errugbiaren espiritu cainitarrari leial zitzaizkion hainbat desadostasunengatik, lehen presidentea izan nintzen talde bat sortu genuen: Burgos Rugby Club, Ferroplas Club. Duela 30 urte iritsi nintzen Donostiara, lan kontuengatik, eta, iritsi bezain laster, Bera Berarekin hasi nintzen jokatzen, hain zuzen ere, lehen aldiz Ohorezko Mailara igotzea lortu genuen urtean, Txusta, Mikel Azkorreta, Robert Lizarza, Ander Goikoetxea, Txema Isasa, Pablo Egaña, Javi Aranguren, Juancar Iñaki Ruiz Solano, Iker Korral, Gonzalo Iñaki Redondo, Iñaki Ruiz de Txarriz, Iker Korral eta Xabi Amunarriz bezalako entrenatzaile eta jokalariekin. Gero, hurrengo urteetan, jende asko ibili zen taldean, baina ezin dut aipatu gabe utzi Patxi Gorosabel, Arrasateko Zabaleta Baserritik etorria, jokalari handia eta pertsona gisa askoz handiagoa.
Jokatzeari utzi nionean, Kote Olaizolak Ramon Galpasorori eta bioi deitu zigun egun batean (zitara iritsi nintzenean ferula bat sudurrean nuela ebakuntza egin berri zidaten hausturagatik, partida bat jokatuz, sudur-trenkada), eta orduan zeuden neska-mutilak entrenatzeko eskatu zigun: Pablo Feijoo, Gorka Areitio, Borja g. Mutaginiu, Yago, Ander Hernandez,....
Uste dut 42 urte direla errugbiaren munduarekin lotuta.
Zergatik aukeratu zenuen Bera Bera?
Esan dizudan bezala, Aparejadoresen jokatu nuen, eta bertan ezagutu nituen, batez ere Burgosko gauean eta jokatzera gindoazenean autobusetan ibiltzen ziren guatekeetan, Bera Berakoak ziren baina Burgosen ikasten eta jokatzen zuten jokalari batzuk: Kote Olaizola, Kike Larrea (Parraplas), Juanan San Sebastian eta beste asko. Bera Bera taldean bukatzea saihestezina zen. Lagunekin jolastu eta gozatzeaz gain, asko lagundu zidan hirian erabat integratzeko.
Zer lan egin dituzu urte hauetan klubean?
Jokalari, entrenatzaile (S8tik S18ra kategoria guztietan eta emakumezkoen taldean (2016tik 2020ra)), zuzendari eta errugbi saileko idazkaritzan egon nintzen urte batzuetan, 2004tik 2010era.
Non zaude orain?
2020ko irailaz geroztik, Bera Berako Errugbi Eskolako arduraduna naiz. Klubeko zuzendaritzak eskatu zidan eta pozik onartu nuen. Oso gustura nago osatu ditugun neska-mutilekin eta entrenatzaile-talde guztiarekin. Pandemiak eragindako murrizketa eta arazo guztiak gorabehera, klubaren etorkizuna ziurtatzen duen lan serioa egiten ari garela uste dut.
Zenbat haur entrenatu dituzu?
Ezin dizut zehazki esan, beheko mailetan taldea erabat aldatzen da bi urtean behin. Urteak eman ditugu kategoria bereko hainbat talderekin, eta beste urte batzuetan arazoak izan ditugu taldeak osatzeko. Esan dezakegu ehunka talde daudela, eta ez direla "tropoehunka", baina ia eta horrela ez nago oker.
Hainbeste urteren ondoren, oroitzapen asko izango dituzu. Esango zeniguke baten bat?
Errugbiko gauzarik politena, zalantzarik gabe, jokatzea da. Horregatik, beti gogoratuko dut Bera Berako nire lehen urtea. Alboan zituen jokalariekin, oso erraza zen mele erdi bat izatea, aurkariak menderatzen zituzten aurrelari koloso horiek zuzentzea edo Txema Isasa, Gorka Bueno edo Txus bezalako jendeari baloia pasatzea, haiek arduratzen ziren jada. Gainera, oso giro ona zegoen, entrenamenduen ondoren irteten ginen eta partiden ondoren beti farra egiten genuen.
Ahaztezina, noski, Errege Koparen konkista. Jada ez nuen jokatzen, baina oso nahasita egon nintzen idazkaritzatik, eta egun ahaztezina izan zen. Gogoratzen dudana ahaztezina da, badira egun horretako beste gauza batzuk, oso ondo gogoratzen ez ditudanak.
Etorkizuneko zer proiektu dituzu Bera Beran?
Oraintxe bertan, niretzat garrantzitsuena Eskola haztea da, eta beheko mailetan askoz neska gehiago izateko lan egitea.
Bete beharreko ametsa klubean?
Entrenatzeko eta jolasteko eremu propioa izatea. Bere elkarte eta klub sozialarekin, non klubeko beteranoek, eskuan itxura bat dutela, neskak eta mutilak errugbiarekin jolasten eta dibertitzen ikusiko ditugun.
Zein izan da aurre egin diozun erronkarik handiena?
Zalantzarik gabe, emakumezkoen taldea eraikitzea. Ez neskengatik, noski. Baizik eta errezeloak eta aurreiritziak nituelako, klubak "zigortu" egiten ninduela uste nuen. Baina lau urte zoragarri hauen ondoren, neskekin entrenatzen eta bizitzen, gauza asko ikasi ditut eta oker nengoela konturatu naiz. Beraz, klubari eskerrak eman nahi dizkiot aukera emateagatik, eta neskei entrenatzaile eta pertsona gisa hobetzen laguntzeagatik. Gainera, proiektu hau hutsetik hasi genuen, baloiekin eta zelaiko katxotxo batekin bakarrik. Ez zen posible izango Angel Aizpitarte eta Ainhoa Perezen lana gabe, itzaletik, ilun, baina ezinbestekoa.
Eta pozik handiena?
Uste dut erantzuna argi dagoela aurreko galderan esandakoarekin. Bost urtetan, ezerezetik abiatuta, Ohorezko B Mailara igotzeko fasea jokatu dugu Nesken taldearekin. Gainera, beti da atsegina entrenatu dituzun neskekin eta mutilekin topo egitea, elkarrekin bizi izandakoaz eta partekatu dugun guztiaz hitz egitea.
Zer eskertzen eta eskatzen diozu errugbiari?
Errugbiari dena eskertzen diot, ona eta txarra (lesioak, nahigabeak, arazoak). Izan ere, asko naiz errugbiagatik. Mundialesera, Seven Rugby telesailetara, Sei Nazioetara, Golden Oldies jaialdietara eta beteranoen partidetara ezagutu dudan jende kopuru kontaezinak orduak eta orduak emango lituzke horretaz hitz egiten.
Gure kluba norbaiti gomendatu beharko bazenio, zergatik egingo zenuke?
Klub apala gara, baliabide ekonomiko gutxirekin. Baina gure aktibo nagusia kluba osatzen duten entrenatzaile eta agintarien taldea da, eta noski, jokalariak. Eta errugbiarekiko dugun grinak batzen gaitu. Une harrigarriak eman dizkigun, elkarrekin bizitzen, irabazten, galtzen eta oso lagunak direnekin eta haiekin dibertitzen irakatsi digun kirol batekiko dugun grina partekatzen dugu.
